Voor het thema mens en samenleving heb ik enkele inspiratiebronnen gelezen van prof. Paul Verhaeghe.
Hieruit heb ik 4 ideeën gehaald die ik even zal bespreken.
Paul Verheaghe zegt dat dit punt wel eens het eind van onze geschiedenis zou kunnen zijn. De mens is toch zoals hij is en zal niet meer willen veranderen. We denken alleen maar aan onszelf en zijn egoïstische en corrupte wezens.
Ik ben het niet eens met dit idee. Elke mens is inderdaad anders en we denken veel meer aan onszelf dan vroeger. Maar dit wil niet zeggen dat we op een punt zijn gekomen dat het einde van de geschiedenis wil betekenen.
Tijden veranderen nu eenmaal. Dit was zoveel jaar geleden zo, is nu zo en zal altijd blijven veranderen. Dit heeft te maken met de nieuwe generatie, nieuwe mentaliteiten. Oudere mensen hebben soms moeite met deze veranderingen. Jonge mensen zullen dit niet merken omdat ze erin meegesleurd zijn. Maar dit wil nog altijd niet zeggen dat we egoïstisch zijn. We hebben een andere manier leven. In mijn thuissituatie merk ik ook wel dat mijn ouders soms zeggen, 'in mijnen tijd eh'... Die zin zullen wij later ook wel gebruiken. Daar ben ik van overtuigd.
Waarden en normen blijven meestal wel behouden omdat we deze van jongs af aan aangeleerd krijgen. Mensen komen mondiger met de jaren en laten dit merken. Dit is vooral merkbaar bij jonge mensen. Als ik nu kijk naar leerlingen van het 1e tot en met het 4e middelbaar merk ik nu al een groot verschil met toen ik die leeftijd had. Ze durven veel meer zeggen en flapper er heel vaak gewoon dingen uit. Ze kennen niets meer van schaamte waardoor andere mensen zeer snel een vooroordeel zullen vormen. Maar we moeten mensen echt leren kennen voor we gaan besluiten dat alles echt zoveel veranderd is.
Waarden en normen blijven meestal wel behouden omdat we deze van jongs af aan aangeleerd krijgen. Mensen komen mondiger met de jaren en laten dit merken. Dit is vooral merkbaar bij jonge mensen. Als ik nu kijk naar leerlingen van het 1e tot en met het 4e middelbaar merk ik nu al een groot verschil met toen ik die leeftijd had. Ze durven veel meer zeggen en flapper er heel vaak gewoon dingen uit. Ze kennen niets meer van schaamte waardoor andere mensen zeer snel een vooroordeel zullen vormen. Maar we moeten mensen echt leren kennen voor we gaan besluiten dat alles echt zoveel veranderd is.
Dit was mijn mening over het eerste idee van Paul Verheaghe.
Egoïsme gaat volgens mij eerder over in welke omgeving en cultuur je bent opgegroeid. De Westerse mensen, met vele Europese landen en Amerika op kop, zijn opgegroeid in een samenleving die draait om “ieder voor zich”. Zij zullen wel aan de rest van de samenleving denken, maar pas nadat hun wensen zijn vervolmaakt.
BeantwoordenVerwijderenGa je daarentegen naar Japan, dan denken alle mensen aan het collectief eerder dan aan hun individu. De samenleving is prioritair en alles wat zij doen, zal in het belang van de samenleving zijn. Japanners zijn ook altijd in groep. Stel dat er een lid van de groep is die op een of andere manier ergens verloren loopt, dan zal het gezicht van die persoon hulpeloosheid uitdrukken en die persoon zal ook enorm panikeren. Die persoon, hoe oud die ook is, zal zich als een verlaten weeskindje voelen en gedragen. Het groepsgevoel is daar veel groter dan bij ons.
Beste
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie. Ik had inderdaad zelf nog niet verder nagedacht over andere culturen. Het klopt inderdaad wat je zegt. Egoïsme kunnen we dus inderdaad op verschillende manieren interpreteren, die van cultuur tot cultuur nog eens anders zal zijn. Hiermee moeten we misschien rekening houden als we onze mening vormen over dit onderwerp. Het zijn inderdaad ook mensen die behoren tot onze samenleving. We kunnen heel wat leren van elkaar op verschillende vlakken. Ik zou wel niet durven zijn zeggen dat wij geen groepsgevoel hebben maar het klopt inderdaad dat het groepsgevoel daar veel groter zal zijn, omdat de mensen meer met elkaar samenleven. Wij in onze Westerse cultuur leven meer naast elkaar. We kunnen dus nog veel leren.
Bedankt voor de reactie,
Liesa