Hallo
Een vraag die heel wat mensen bezig kan houden is: 'is er leven na de dood'?
Dit is een vraag waar ik niet zoveel mee bezig ben. Voornamelijk omdat ik niet echt wil stilstaan bij de dood. Ik wil genieten van het leven en elke dag. Zelf weet ik niet of er leven na de dood zou zijn.
We kunnen enkel maar uitgaan van mensen met een bijna dood-ervaring. Zelf dan weten we nog niet zeker of dit allemaal klopt. Hoewel heel wat mensen hetzelfde vertellen, weten we niet of het echt zo is.
Ik heb op Het Laatste Nieuws een artikel gevonden van een kindje van 3 jaar met een bijna-doodervaring.
http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/1094459/2010/04/19/Bijna-doodervaring-3-jarige-Overgrootmoeder-in-hemel-stuurde-me-terug.dhtml
Dit is een artikel net als zovele anderen. Elke bijna-doodervaring gaat als volgt. Ze zien een tunnel met licht aan het einde, waar ze naartoe getrokken worden. In sommige gevallen keren ze vanzelf terug. In andere gevallen zien ze iemand die hen terugstuurt.
Door deze artikels weten we nog altijd niet of er echt leven na de dood is. We kunnen enkel van deze verhalen uitgaan want met zekerheid kunnen we dit niet zeggen. Mensen die echt doodgaan kunnen het ons niet meer vertellen. Maar dit kan zijn dat het een werking is in de hersenen.
Groeten Liesa
zaterdag 22 december 2012
Dag allemaal
Onder het thema 'mens en medemens' heb ik enkele casussen gelezen. De casus die mij het meest aanspreekt is: 'hoe reageer jij, als een leerling een taak te laat indient of niet maakt'?
Ik kan er heel goed inkomen dat een student is een taak te laat indient omwille van een ziekte, sterfgeval...
Maar langs de andere kant weten we wel zeer vroeg wanneer de taken af moeten zijn. Door uit te stellen naar het laatste moment, doe je jezelf een beetje de das om. Je kan natuurlijk altijd vragen of iemand anders je taak wil indienen op KATHO.
Natuurlijk merk je snel als het altijd dezelfde zijn die te laat zijn. Een einddatum is een einddatum en ik vind gewoon dat iedereen moet zorgen dat je op tijd klaar kan zijn. Dit is voor iedereen hetzelfde.
Raak je niet klaar moet je dit op tijd laten weten.
Maar ik kan er wel inkomen dat er is iemand om de één of andere reden later moet indienen, zolang dit niet altijd dezelfde zijn.
Dit is mijn persoonlijke mening over deze casus.
Liesa Defossez
Onder het thema 'mens en medemens' heb ik enkele casussen gelezen. De casus die mij het meest aanspreekt is: 'hoe reageer jij, als een leerling een taak te laat indient of niet maakt'?
Ik kan er heel goed inkomen dat een student is een taak te laat indient omwille van een ziekte, sterfgeval...
Maar langs de andere kant weten we wel zeer vroeg wanneer de taken af moeten zijn. Door uit te stellen naar het laatste moment, doe je jezelf een beetje de das om. Je kan natuurlijk altijd vragen of iemand anders je taak wil indienen op KATHO.
Natuurlijk merk je snel als het altijd dezelfde zijn die te laat zijn. Een einddatum is een einddatum en ik vind gewoon dat iedereen moet zorgen dat je op tijd klaar kan zijn. Dit is voor iedereen hetzelfde.
Raak je niet klaar moet je dit op tijd laten weten.
Maar ik kan er wel inkomen dat er is iemand om de één of andere reden later moet indienen, zolang dit niet altijd dezelfde zijn.
Dit is mijn persoonlijke mening over deze casus.
Liesa Defossez
Hallo
Iedereen heeft wel enkele waarden waar je veel belang aan hecht. Die je echt probeert na te streven.
Zelf heb ik ook een waarde die ik probeer na te streven, zowel thuis als in mijn klas en dit is respect.
Je moet elkaar als persoon kunnen vertrouwen. Zo kan je pas wederzijds respect creëren. Je moet eerlijk tegen elkaar blijven om elkaar ten volle te kunnen vertrouwen.
Op vriendschap kan je bouwen. Je bouwt een vriendschap op door elkaar ten volle te kennen. Meestal zien we enkel de zaken die we willen zien en cijferen we de negatieve punten weg. Als we ook leren omgaan met de negatieve punten van elkaar en deze respecteren zijn we op de goede weg.
Dit is niet enkel van toepassing op een lager schoolkind. Ook als volwassen mensen moet je elkaar goed kennen en met alles rekening houden. Als partner moet je elkaar kunnen vertrouwen, eerlijk zijn en respect hebben voor wie je bent.
Respect is een waarde die aan de basis ligt van heel wat andere zaken. Het start bij jezelf en straal je zo uit naar anderen. Je kan pas respect hebben voor anderen als je respect hebt voor jezelf.
Liesa Defossez
Iedereen heeft wel enkele waarden waar je veel belang aan hecht. Die je echt probeert na te streven.
Zelf heb ik ook een waarde die ik probeer na te streven, zowel thuis als in mijn klas en dit is respect.
Je moet elkaar als persoon kunnen vertrouwen. Zo kan je pas wederzijds respect creëren. Je moet eerlijk tegen elkaar blijven om elkaar ten volle te kunnen vertrouwen.
Op vriendschap kan je bouwen. Je bouwt een vriendschap op door elkaar ten volle te kennen. Meestal zien we enkel de zaken die we willen zien en cijferen we de negatieve punten weg. Als we ook leren omgaan met de negatieve punten van elkaar en deze respecteren zijn we op de goede weg.
Dit is niet enkel van toepassing op een lager schoolkind. Ook als volwassen mensen moet je elkaar goed kennen en met alles rekening houden. Als partner moet je elkaar kunnen vertrouwen, eerlijk zijn en respect hebben voor wie je bent.
Respect is een waarde die aan de basis ligt van heel wat andere zaken. Het start bij jezelf en straal je zo uit naar anderen. Je kan pas respect hebben voor anderen als je respect hebt voor jezelf.
Liesa Defossez
vrijdag 21 december 2012
Hallo allemaal
Ik heb enkele artikels gelezen over geluk. Voor heel wat mensen ligt dit ver uit elkaar en merken we heel wat verschillen. Sommige mensen zijn gelukkig met zeer kleine dingen, anderen willen dan weer het grootste. Voor de ene zijn dit materiële dingen voor anderen zijn dit immateriële dingen.
Maar wat is 'geluk' voor mij?
Ik ben iemand die zeer erg begaan is met de medemens. Sta altijd klaar om iedereen te helpen en cijfer mezelf hierdoor soms op de achtergrond. Ik weet dat ik meer aan mezelf zou mogen denken maar ik kom gelukkig als ik anderen kan helpen. Als zij gelukkig zijn ik ook.
Ik vind het ook belangrijk dat de rest van mijn familie, vrienden gelukkig en gezond zijn.
Het echte geluk zit hem in kleine dingen doen voor elkaar, er zijn voor elkaar. Liefde geven en terug krijgen.
Gewoon weten dat andere mensen ook voor je klaarstaan is een fijn gevoel. Weten dat je er niet alleen voor staat en je leven kan delen met anderen.
Groeten Liesa
Ik heb enkele artikels gelezen over geluk. Voor heel wat mensen ligt dit ver uit elkaar en merken we heel wat verschillen. Sommige mensen zijn gelukkig met zeer kleine dingen, anderen willen dan weer het grootste. Voor de ene zijn dit materiële dingen voor anderen zijn dit immateriële dingen.
Maar wat is 'geluk' voor mij?
Ik ben iemand die zeer erg begaan is met de medemens. Sta altijd klaar om iedereen te helpen en cijfer mezelf hierdoor soms op de achtergrond. Ik weet dat ik meer aan mezelf zou mogen denken maar ik kom gelukkig als ik anderen kan helpen. Als zij gelukkig zijn ik ook.
Ik vind het ook belangrijk dat de rest van mijn familie, vrienden gelukkig en gezond zijn.
Het echte geluk zit hem in kleine dingen doen voor elkaar, er zijn voor elkaar. Liefde geven en terug krijgen.
Gewoon weten dat andere mensen ook voor je klaarstaan is een fijn gevoel. Weten dat je er niet alleen voor staat en je leven kan delen met anderen.
Groeten Liesa
woensdag 19 december 2012
Hallo
Dit is het vierde idee van Paul Verhaeghe en richt zich op het individueel vlak.
Wij als mensen zullen de oorzaak van een probleem nooit naar ons toe trekken. De schuld ligt bij de anderen. We zullen situaties dan ook zodanig verdraaien dat we de oorzaak bij anderen zullen leggen. Hierdoor raken wij sneller depressief. Dit is ook de oorzaak waardoor meer en meer mensen met ADHD te kampen krijgen.
Met deze stelling ben ik het niet eens. Het klopt wel dat we het soms moeilijk hebben om ons fouten toe geven en liever de schuld bij een ander leggen. Dit kan voor sommige personen wel zo zijn maar dit is zeker niet van toepassing op iedereen. Ik vind dat Paul Verhaeghe nogal veel veralgemeningen gebruikt.
Het is niet zo als we plots de schuld bij iemand anders gaan leggen dat we depressief gaan komen of ADHD zullen krijgen.
ADHD is aangeboren en krijg je niet op 1, 2, 3. Dus dit klopt al helemaal niet.
Mensen met een depressie zullen hier meer redenen voor hebben dan enkel de schuld bij anderen te leggen. Het kan wel zijn dat je hier helemaal niet mee om kunt gaan en zo een depressie gaat creëren.
In de meeste stellingen van Paul zitten wel zaken die kloppen maar hij mag niet veralgemenen. Elke persoon is verschillend. Dus niet alles van zijn ideeën is voor iedereen van toepassing.
Liesa Defossez
Dit is het vierde idee van Paul Verhaeghe en richt zich op het individueel vlak.
Wij als mensen zullen de oorzaak van een probleem nooit naar ons toe trekken. De schuld ligt bij de anderen. We zullen situaties dan ook zodanig verdraaien dat we de oorzaak bij anderen zullen leggen. Hierdoor raken wij sneller depressief. Dit is ook de oorzaak waardoor meer en meer mensen met ADHD te kampen krijgen.
Met deze stelling ben ik het niet eens. Het klopt wel dat we het soms moeilijk hebben om ons fouten toe geven en liever de schuld bij een ander leggen. Dit kan voor sommige personen wel zo zijn maar dit is zeker niet van toepassing op iedereen. Ik vind dat Paul Verhaeghe nogal veel veralgemeningen gebruikt.
Het is niet zo als we plots de schuld bij iemand anders gaan leggen dat we depressief gaan komen of ADHD zullen krijgen.
ADHD is aangeboren en krijg je niet op 1, 2, 3. Dus dit klopt al helemaal niet.
Mensen met een depressie zullen hier meer redenen voor hebben dan enkel de schuld bij anderen te leggen. Het kan wel zijn dat je hier helemaal niet mee om kunt gaan en zo een depressie gaat creëren.
In de meeste stellingen van Paul zitten wel zaken die kloppen maar hij mag niet veralgemenen. Elke persoon is verschillend. Dus niet alles van zijn ideeën is voor iedereen van toepassing.
Liesa Defossez
dinsdag 18 december 2012
Hallo
Een derde idee van Paul Verhaeghe is dat onderwijs een belangrijke en centrale rol is. We willen goede hoogopgeleide burgers afleveren. Vandaag de dag klinkt dit onder de 30 meer naar mensen die enkel in de McDonalds kunnen werken.
Met deze stelling ben ik het niet eens.
Vandaag de dag leveren we nog altijd burgers af die hoogopgeleid zijn. Het kan zijn dat dit misschien minder is dan vroeger, hier spreek ik me niet over uit. Maar het klopt helemaal niet dat wij enkel nog in een 'frituur' kunnen staan. De interesses liggen veel meer verspreidt dan vroeger. Er zijn veel meer stromingen om verder te studeren. Als we kijken naar de hogescholen kunnen we nog heel veel studenten terug vinden die ver willen raken later.
Omdat de mentaliteit zo aan het veranderen is, hebben oudere mensen een ander zicht over ons. Ze vinden ons onbeschoft en denken dat wij overal ons broek aan vegen. We kiezen te veel voor de makkelijke weg. Dit is geen waar. Er zijn nog genoeg studenten die echt hard werken en hoog willen eindigen.
Het schoolleven is gewoon veel veranderd ondertussen ook.
Langs de andere kant hebben we ook mensen nodig die in een McDonalds willen staan. Dit wil niet zeggen dat deze mensen lui zijn en niets willen bereiken! Ook zijn er studenten die verder willen leren maar niet kunnen. Omdat wat ze willen doen te hoog gegrepen is. Zij willen werken met kunnen het gewoon niet aan. Dan is het goed dat voor zo een mensen beroepen bestaan waarvoor je een minder hoog diploma nodig hebt.
Ik ben het met deze stelling dus niet eens.
Liesa Defossez
Een derde idee van Paul Verhaeghe is dat onderwijs een belangrijke en centrale rol is. We willen goede hoogopgeleide burgers afleveren. Vandaag de dag klinkt dit onder de 30 meer naar mensen die enkel in de McDonalds kunnen werken.
Met deze stelling ben ik het niet eens.
Vandaag de dag leveren we nog altijd burgers af die hoogopgeleid zijn. Het kan zijn dat dit misschien minder is dan vroeger, hier spreek ik me niet over uit. Maar het klopt helemaal niet dat wij enkel nog in een 'frituur' kunnen staan. De interesses liggen veel meer verspreidt dan vroeger. Er zijn veel meer stromingen om verder te studeren. Als we kijken naar de hogescholen kunnen we nog heel veel studenten terug vinden die ver willen raken later.
Omdat de mentaliteit zo aan het veranderen is, hebben oudere mensen een ander zicht over ons. Ze vinden ons onbeschoft en denken dat wij overal ons broek aan vegen. We kiezen te veel voor de makkelijke weg. Dit is geen waar. Er zijn nog genoeg studenten die echt hard werken en hoog willen eindigen.
Het schoolleven is gewoon veel veranderd ondertussen ook.
Langs de andere kant hebben we ook mensen nodig die in een McDonalds willen staan. Dit wil niet zeggen dat deze mensen lui zijn en niets willen bereiken! Ook zijn er studenten die verder willen leren maar niet kunnen. Omdat wat ze willen doen te hoog gegrepen is. Zij willen werken met kunnen het gewoon niet aan. Dan is het goed dat voor zo een mensen beroepen bestaan waarvoor je een minder hoog diploma nodig hebt.
Ik ben het met deze stelling dus niet eens.
Liesa Defossez
Hallo
Een tweede idee van Paul Verhaeghe gaat als volgt:
Het neoliberalisme is als een ramp op maatschappelijk vlak. Hoe groter de inkomensverschillen, hoe meer mentale stoornissen er zullen zijn. Zoals tienerzwangerschap, agressie, drugs, pillen, kindersterfte...
Met deze stelling ben ik het half eens. Laat me dit even verduidelijken.
Als we naar onze maatschappij kijken zien we inderdaad dat gezinnen met een klein inkomen meer problemen hebben. Ze raken sneller in een vicieuze cirkel. Mensen die werkloos zijn, zullen we sneller met drugs en pillen zien. Ook bij mensen met een heel klein inkomen komt dit soms terug. Ik wil zeker geen steen werpen naar mensen die niet willen werken, maar soms is het ook hun eigen fout. Als je een beetje je best doet kan je op het recht pad blijven. Er zijn ook mensen die willen werken, maar geen werk vinden en daar mogen wij niet over oordelen vind ik persoonlijk.
We hebben ook een andere kant. De opvoeding! Agressie, tienerzwangerschap, drugs en pillen vinden we niet enkel terug bij gezinnen met een laag inkomen. Soms moeten we dieper graven en zien we dat dit te wijten is aan de opvoeding die kinderen gehad hebben. Als je je eigen ouders vaak agressie hebt zien gebruiken, alcohol verslaving, pillen... Zien we dit soms later opnieuw terug komen als zij volwassen zijn.
Tienerzwangerschap kan door mensen volledig zelf gekozen zijn, een ongeluk... Dit heeft niet altijd zo zeer te maken met de inkomens van mensen.
Paul Verheage mag niet altijd veralgemenen. Niet iedereen kan eraan doen dat ze in zo een situaties terecht raken en hier moeten we rekening mee houden. Als we de mensen niet persoonlijk kennen mogen we geen vooroordeel maken. Dit doen we vaak te veel. Sommige zaken kunnen een aanleiding hebben waarom ze gebeuren of gebeurt zijn.
Liesa Defossez
Een tweede idee van Paul Verhaeghe gaat als volgt:
Het neoliberalisme is als een ramp op maatschappelijk vlak. Hoe groter de inkomensverschillen, hoe meer mentale stoornissen er zullen zijn. Zoals tienerzwangerschap, agressie, drugs, pillen, kindersterfte...
Met deze stelling ben ik het half eens. Laat me dit even verduidelijken.
Als we naar onze maatschappij kijken zien we inderdaad dat gezinnen met een klein inkomen meer problemen hebben. Ze raken sneller in een vicieuze cirkel. Mensen die werkloos zijn, zullen we sneller met drugs en pillen zien. Ook bij mensen met een heel klein inkomen komt dit soms terug. Ik wil zeker geen steen werpen naar mensen die niet willen werken, maar soms is het ook hun eigen fout. Als je een beetje je best doet kan je op het recht pad blijven. Er zijn ook mensen die willen werken, maar geen werk vinden en daar mogen wij niet over oordelen vind ik persoonlijk.
We hebben ook een andere kant. De opvoeding! Agressie, tienerzwangerschap, drugs en pillen vinden we niet enkel terug bij gezinnen met een laag inkomen. Soms moeten we dieper graven en zien we dat dit te wijten is aan de opvoeding die kinderen gehad hebben. Als je je eigen ouders vaak agressie hebt zien gebruiken, alcohol verslaving, pillen... Zien we dit soms later opnieuw terug komen als zij volwassen zijn.
Tienerzwangerschap kan door mensen volledig zelf gekozen zijn, een ongeluk... Dit heeft niet altijd zo zeer te maken met de inkomens van mensen.
Paul Verheage mag niet altijd veralgemenen. Niet iedereen kan eraan doen dat ze in zo een situaties terecht raken en hier moeten we rekening mee houden. Als we de mensen niet persoonlijk kennen mogen we geen vooroordeel maken. Dit doen we vaak te veel. Sommige zaken kunnen een aanleiding hebben waarom ze gebeuren of gebeurt zijn.
Liesa Defossez
Hallo
Voor het thema mens en samenleving heb ik enkele inspiratiebronnen gelezen van prof. Paul Verhaeghe.
Hieruit heb ik 4 ideeën gehaald die ik even zal bespreken.
Paul Verheaghe zegt dat dit punt wel eens het eind van onze geschiedenis zou kunnen zijn. De mens is toch zoals hij is en zal niet meer willen veranderen. We denken alleen maar aan onszelf en zijn egoïstische en corrupte wezens.
Ik ben het niet eens met dit idee. Elke mens is inderdaad anders en we denken veel meer aan onszelf dan vroeger. Maar dit wil niet zeggen dat we op een punt zijn gekomen dat het einde van de geschiedenis wil betekenen.
Tijden veranderen nu eenmaal. Dit was zoveel jaar geleden zo, is nu zo en zal altijd blijven veranderen. Dit heeft te maken met de nieuwe generatie, nieuwe mentaliteiten. Oudere mensen hebben soms moeite met deze veranderingen. Jonge mensen zullen dit niet merken omdat ze erin meegesleurd zijn. Maar dit wil nog altijd niet zeggen dat we egoïstisch zijn. We hebben een andere manier leven. In mijn thuissituatie merk ik ook wel dat mijn ouders soms zeggen, 'in mijnen tijd eh'... Die zin zullen wij later ook wel gebruiken. Daar ben ik van overtuigd.
Waarden en normen blijven meestal wel behouden omdat we deze van jongs af aan aangeleerd krijgen. Mensen komen mondiger met de jaren en laten dit merken. Dit is vooral merkbaar bij jonge mensen. Als ik nu kijk naar leerlingen van het 1e tot en met het 4e middelbaar merk ik nu al een groot verschil met toen ik die leeftijd had. Ze durven veel meer zeggen en flapper er heel vaak gewoon dingen uit. Ze kennen niets meer van schaamte waardoor andere mensen zeer snel een vooroordeel zullen vormen. Maar we moeten mensen echt leren kennen voor we gaan besluiten dat alles echt zoveel veranderd is.
Waarden en normen blijven meestal wel behouden omdat we deze van jongs af aan aangeleerd krijgen. Mensen komen mondiger met de jaren en laten dit merken. Dit is vooral merkbaar bij jonge mensen. Als ik nu kijk naar leerlingen van het 1e tot en met het 4e middelbaar merk ik nu al een groot verschil met toen ik die leeftijd had. Ze durven veel meer zeggen en flapper er heel vaak gewoon dingen uit. Ze kennen niets meer van schaamte waardoor andere mensen zeer snel een vooroordeel zullen vormen. Maar we moeten mensen echt leren kennen voor we gaan besluiten dat alles echt zoveel veranderd is.
Dit was mijn mening over het eerste idee van Paul Verheaghe.
Abonneren op:
Posts (Atom)