Mens en natuur

Prof. Tim Jackson haalt in zijn uiteenzetting over 'welvaart zonder groei' heel wat knelpunten aan van onze maatschappij.

Tim Jackson start zijn uiteenzetting met het Engelse woord: hopen. Hij zegt dat hij alleen maar kan hopen dat mensen tot inzicht zullen komen dat we moeten veranderen. Op deze manier kunnen we niet verder.
Hij haalt aan hoe we de wereld de dag van vandaag zien.

Er is een enorme economische groei aan de gang. Alles draait tegenwoordig alleen nog maar om geld. Alles moet opbrengen. Maar hoe komt het dan dat alles vastloopt? Waarom zitten we in een economische crisis?
Dit is de schuld van de mensen. We willen steeds meer en meer en dit vooral om onze status goed te stellen.

We halen onuitputtelijk grondstoffen uit grond. We staan er wel bij stil dat deze aan het opraken zijn, maar toch blijven we gewoon verder doen. Maar waarom? Waarom zien mensen niet in dat dit zeer grote gevolgen heeft voor onze natuur. Mensen zullen enkel maar tot besef komen als het te laat zal zijn.

Vroeger waren onze verlangens veel minder groot. Nu wil willen we enkel meer en meer. We gaan investeren. We geven hopen geld uit om materiaal te kunnen aanschaffen. En heel vaak doen we dit met geld die we niet eens ter beschikking hebben. We gaan lenen en dit kunnen we plots niet meer terug betalen. Waarom? Omdat heel wat materiaal die we aanschaffen gewoon niet nodig hebben.

We zouden terug moeten gaan leven zoals in het verleden. Veel minder materialistisch zijn en worden. Leren denken aan onze natuur en wat we de natuur aandoen.
Wij hebben hier wel geld om de wereld zo te vervuilen maar de mensen langs de andere kant van de wereld gaan er veel meer de gevolgen van dragen dan wij. Echt eerlijk is dit niet! We denken veel te veel aan onszelf. Ikke ikke ikke en de rest kan stikken. Dit spreekwoord past hier echt wel op zijn plaats.

Met andere woorden, we hebben geen aandacht meer voor de natuur maar wel voor onze economie.

Ik vind dat Tim Jackson helemaal gelijk heeft. Wij verbrotten onze natuur hier, maar mensen langs de andere kant van de wereld dragen er meestal de gevolgen van. We zijn veel te materialistisch ingesteld en zo kan dit niet verder. Op een gegeven moment zullen al onze grondstoffen op zijn.. Daar zullen we dan staan. Denk maar aan de vele auto's die niet meer zullen kunnen rijden omdat we geen benzine meer hebben. En dit is nog maar 1 voorbeeld van de zovele.
We zijn te egoïstisch ingesteld op economisch gebied omdat we onze status hoog willen houden. Maar in feite zijn we zeer klein. We bereiken wel wat we willen, maar zijn we daar echt gelukkig mee?

Liesa