Dit is een gedicht over iemand die bang is van de dood.
Je weet niet wat er zal komen, maar je weet ook niet wat je achterlaat.
Zullen mensen je mensen? Zullen ze nog aan je denken of zullen ze je vergeten?
Je kan weten dat je gaat sterven en dan denk je nog meer na over deze zaken.
Mensen die een bijna dood-ervaring meemaken zien soms het leven die ze hebben gehad voorbijflitsen. Daarna kunnen ze kiezen wat ze doen, terugkomen of verdergaan.
Door veel na te denken over de dood kan je in een vicieuze cirkel terecht komen. Je begint te twijfelen aan jezelf en aan het leven die je hebt gehad. Wat je anders gedaan zou kunnen hebben en of je dit nog kan doen.
Mensen moeten leren van het leven te genieten die ze hebben.
Soms ben je zodanig op en moe dat je geen kracht meer hebt. Je leeft het leven dat andere voor jou hebben uitgestippeld en je volgt in angst.
'de angst kronkelt weg, als een slang in het zand'.
Liesa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten